Natuur- Avontuur: Wandelen bij Palmerswaard in Rhenen,...

Wandelen bij Palmerswaard in Rhenen. Kort bij huis, een klein ommetje, maar wat een avontuur. De ochtend startte wat grijs en bewolkt, helemaal niet erg, ik had er enorm veel zin in. Heerlijk weer eens wandelen. Bij het startpunt aangekomen lag onze eerste hindernis al te wachten. Een loei-brede stier lag heerlijk in het gras te herkauwen. Mja, ik vond het er toch best indrukwekkend uitzien en we moesten er zo`n één meter vanaf langs lopen, breder was het pad niet (of je moest door de wildernis). Daar ging ik, en ja, pfiew het was me gelukt. De stier bleef rustig liggen en wij vervolgden onze wandeling. Wat was het prachtig daar. De zon kwam door, wat de natuur in een zacht zonlicht zetten en ik genoot. Heel veel bloemen, water, waarin parmantige witte reigers stonden en heel in de verte klonken de klokken van de Cunerakerk. Toen..ja toen kwam onze tweede hindernis en die was groot, heel groot en veel. Eigenlijk was het geen hindernis te noemen, het was gewoonweg een wegversperring. Een wegversperring van drie loei-brede krullenkop stieren. Ojojjoj, ik was echt een poeperd, m`n hart hoorde je denk ik in Rhenen kloppen.

Benieuwd naar meer?! Klik dan verder,..

We startten de wandelroute op de parkeerplaats Paardenmarkt in Rhenen. Je wandelt vanaf de parkeerplaats richting een klaphekje waarnaar je de witte paaltjes volgt. Je kunt de route zowel rechtsom als linksom wandelen. Wij zijn, nadat we het klaphekje doorgewandeld zijn rechtdoor gewandeld en hebben rechts aangehouden. Al gauw kwam het zonnetje door en dat was zo genieten. Hadden we helemaal niet op gerekend. Het zou bewolkt en grijs worden, dit was echt een cadeautje. We wandelden langs verschillende bloemen, veelal droogbloemen, prachtige bolsters, zo mooi allemaal. In het midden van de wandeling kom je bij een prachtig stukje water met veel groen. Daarin liepen parmantig witte reigers. Nadat ze ons in de gaten kregen, dacht er één `wegwezen` en vloog er vandoor. De ander bleef heerlijk rustig zitten en genoot, net als wij, van het warme zonnetje.

Toen..ja toen kwam onze hindernis en die was groot, heel groot en veel. Eigenlijk was het geen hindernis te noemen, het was gewoonweg een wegversperring. Een wegversperring van drie loei-brede krullenkop stieren. Het was ook precies op een stukje waarbij we er echt niet langs konden door het dijkje waarop we stonden en door de wildernis die er groeien (lees braamstruiken, etc.). Dat kon daar gewoonweg niet. Dus..besloten we te wachten, ik nog in de hoop dat ze van het dijkje iets naar beneden zouden wandelen, zodat wij erdoor konden. Maar nee, `wij leven hier,` dachten ze vast, `dus wij wandelen hier waar wij willen!`. Hihi..gelijk hebben ze. Maar ja, wij stonden daar, en nu? Terug gaan hadden we geen zin in, doorlopen was niet echt een optie en jawel, één stier zag wel wat gezelligs in ons en sjokte onze kant op. En denk dat niet aan een mini lief stiertje, nee, echt een joekel met een kop die net zo groot is als ik. Ik denk één kopstoot en ik stond op de toren van de Cunerakerk. Daar bedank ik voor, dus wij wandelden rustig terug..stier erachteraan. Loeien, ook dat nog..een beetje grauwen, nee, we waren er niet gerust op. Ook niet omdat we geen `verstopplek` hadden. We dachten nog, als we ons verstoppen, dan wandelen de stieren langs ons heen en kunnen wij doorwandelen. Opeens besloot stier één ietswat van het dijkje af te wandelen en in de bosjes zijn krullenkop te versieren met groene bolsters. Hij zat er helemaal onder. Zo zielig eigenlijk, mja, hij vond het mooi. Nadat we dachten dat stier één ons niet meer interessant vond durfden we het aan om erlangs te wandelen, dat deden we wel met een wat snellere wandelpas, maar hij was zo druk met zich mooi maken, hij zag ons al niet meer. Pfiew, stier één hadden we gehad.

Omdat we zo druk geweest waren met stier één passeren, hadden we helemaal niet meer gekeken naar de andere twee. En die waren inmiddels onze kant opgekomen. Dus lees: stier één getrotseerd achter ons en twee stieren voor ons die ons ook interessant vonden. Omdat we inmiddels iets verder gewandeld waren konden we eventueel van het dijkje af en probeerde we ons te verstoppen, zoals we eerder hadden willen proberen, maar niet gelukt was. De twee kwamen onze richting op, waarvan één ons goed in de gaten hield en maar bleef loeien. Oh, zeiden we nog tegen elkaar, als die maar niet onze kant op komt. En wat denk je? Tuurlijk! Bommerdebommmerdebom, daar kwam hij aan. Denderend naar beneden, hij wilde water drinken, wisten wij niet. Net voordat we dachten, nu gaan we eraan, sloeg hij rechtsaf naar het water en begon hij met waterdrinken. Pff..nou m`n hart heeft overuren gedraaid. Wij stonden letterlijk in de weg. Hij wilde daar wat drinken en dacht vast `ga eens aan de kant, ik moet daar zijn!`. Nadat stier twee lekker van het water stond te slurpen, slopen wij snel het dijkje op en maakte dat we de wandeling vervolgden. Inmiddels was stier drie al doorgesukkeld, die zou vast gedacht hebben `die rare mensen ook, komen ze wandelen hier in ons gebied en lopen ze nog in de weg ook.` 

Nadat we van de schrik bekomen waren klommen we nog even de dijk op om te genieten van het water. Wat is het mooi, ik verwonder me zo over de natuur, Zijn scheppende hand is zo zichtbaar. Oh en ja, met die stieren heb ik echt heel wat schietgebedjes gedaan, dat begrijp je! 

Ik schrijf dit niet om je bang te maken zodat je deze wandelroute niet gaat wandelen. Dit is ons avontuur en wat ik ook al schreef en je echt wil meegeven, je bent te gast in hun gebied. Ga dus niet schreeuwen tegen ze of met je armen zwaaien. Zoek (als dit lukt) een verstopplek of wandel terug. Want het is zeker een aanrader om hier te wandelen. Naast de stieren/koeien zijn er ook paarden aanwezig in dit gebied, wij zijn ze niet tegengekomen, maar je wandelt echt de route, Palmerswaard is heel groot, ook met stiltegebieden waar je als wandelaar, etc. niet mag komen. 

Ik ben benieuwd, ken jij Palmerswaard in Rhenen, en ga je deze wandelroute van 2km ook wandelen?! Laat het weten in een reactie!

Fijne dag!

Lieve-Groetjes,

Verie