Natuur-Avontuur: In het prachtige en mooie Súdwest-Fryslân,..

De eerste week van onze zomervakantie zijn we een paar dagen naar het mooie Súdwest-Fryslân geweest. We logeerde bij bnb Gaaster-Hoeve 44 in Wijckel vanwaar we prachtige natuurgebieden konden opzoeken en leuke, interessante musea hebben bezocht. Het weer was redelijk okee, wel veel regen gehad, gelukkig waren de temperaturen goed en de zon kwam geregeld door, dus ons hoor je niet klagen, hihi! Via de website van Vogelkijkhut.nl kwam ik de prachtige natuurgebieden tegen, gebieden waar je geen kilometers wandelt, zo`n 3km hooguit en waar je zoveel moois tegenkomt. Zo kwamen wij tot 3x toe reeën tegen, terwijl ik dacht, zouden die hier zitten met al dat water?! 

Benieuwd naar meer en hoe je er komt?! Lees dan verder,..

Vroeg in de middag kwamen we aan bij ons logeeradres, we hadden om 16.00u afgesproken en hadden daardoor tijd om alvast wat te ontdekken van het mooie Friesland. We reden richting het water, bij natuurgebied De Warren stopte we voor een picknick en om uit te rusten van de reis. We hadden het plekje helemaal voor onszelf, zo genieten. Nadat we uitgerust hadden op een bankje liepen we wat verder..`k had vanaf het bankje een vlonderpad over het water gezien en was benieuwd of je daar kon komen. En jawel, niks geen hekken of geen doorgangbordjes, we liepen zo het water over. Op het einde van het vlonderpad lagen allemaal meeuwen in het zonnetje, we zijn gestopt om hen niet te storen. Zo mooi daar! Je kunt een ommetje wandelen, ik denk dat je daar zo`n 6km over doet. Je wandelt dan langs verschillende haventjes over de Tsjamkedykje. Neem de 4e straat naar rechts, de Warrensterwei en zo wandel je weer naar het beginpunt. 

Nadat we uitgewandeld waren en het de tijd werd om richting de bnb te gaan stapten we in de auto. We kwamen aan bij een grote boerderij, Gaasterland-Hoeve die in 1956 gebouwd is en tot 1968 in gebruik geweest als koeien inseminatie station. Vroeger liepen de koeien en stieren in de voortuin, nu zagen wij de paarden en pony`s lopen en scharrelde wat kippen en hanen rond. De intree van de bnb was vroeger al de entree voor het K.I. station en waar wij mochten vertoeven was vroeger de hooizolder. De bnb is heerlijk gestyled in rustige, sobere kleuren. Wij hadden fijn uitzicht op de boomgaard en konden vanuit ons raam de zonsondergang bewonderen. 

Doordat we vanuit het raam de zon onder konden zien gaan, zagen we dat het een prachtige avond zou worden. We namen een kleedje mee en stapten in de auto richting natuurgebied Wikeler Hop waar we in de arm van het natuurgebied heerlijk uit de wind konden zitten en genieten. Zo mooi om Gods schepping te bewonderen, ook de maan liet zich mooi zien. 

De volgende morgen reden we richting Ijlst, een idylische dorpje met een prachtige molen. Houtzaagmolen De Rat, best wel bekend en wij zijn er al een aantal keer binnen geweest. We wandelde achter de molen langs, over het bruggetje en gelijk naar links. Aan de linkerkant heb je verschillende steigers waar je heerlijk kunt zitten voor een picknick, ook is er bij de kleinere molen een mini strandje waar je eventueel kunt zwemmen. 

In de auto zei ik nog mijmerend tegen Manlief: `Zouden hier ook reeën lopen of in elk geval wild?` Manlief dacht van wel, ik kon het me niet voorstellen. Prompt zie ik naast de weg een ree lopen. Helaas konden we niet stoppen voor `n foto. In de avond reden we richting een strandje, net iets verder als natuurgebied Wikeler Hop (het schijnt dat je vanuit daar door kan wandelen, maar zeker weten doe ik het niet). En ja hoor, wat stond daar midden in het veld, een ree. Ze keek ook nog eens prachtig in de lens, wauw, zo mooi! Een ree in Friesland, het kan dus echt! Bij het strandje aangekomen, wat genoemd wordt, `Everts Dykje` was het wederom rustig. Waar waren al die mensen, niet dat ik het erg vond, echt alle natuurgebieden die we bezocht hebben waren alleen wij er, we kwamen echt niemand tegen, op dieren na dan, hihi! Bij dit strandje kun je zwemmen en er is zelfs een sanitairgebouw aanwezig. Ook hier zagen we wederom een prachtige zonsondergang. 

De volgende dag maakte we ons klaar om naar het Woudagemaal in Lemmer te gaan. Het zou de hele dag regenen, bij opkomst kwam de zon ons al stralend tegemoet. Het Woudagemaal is in 1920 geopend door Koningin Wilhelmina. Het gemaal pompte het water vanuit Friesland in de Zuiderzee en later het IJsselmeer. Tot 1967 werd het water op deze manier weggepompt. Daarna werd het Woudagemaal versterkt door het elektrische Hooglandgemaal in Stavoren. We kregen een enthousiaste rondleiding en mochten van alles bewonderen. Ik vond de ketels echt heel indrukwekkend om te zien en zo gepast hoe ze ermee om moeten gaan om de juiste druk te ontwikkelen. Ik heb me wel afgevraagd waar de letters Ir. voor staan. Weet jij het? Het staat voor Ingenieur. Want.. in 1947 werd het Woudagemaal naar Ir. Dirk Frederik Wouda vernoemd. Ir. Dirk Frederik Wouda was hoofdingenieur van de Provinciale Waterstaat. Hij was verantwoordelijk voor het ontwerp en de uitvoering van het gemaal in de stijl van het rationalisme. Nadat we de rondleiding hadden gehad wilde we nog even naar buiten om wat te wandelen, helaas kwam er op dat moment een stortbui naar beneden en bleven we in het restaurant voor warme chocolademelk en keken later nog een interessante film over het Woudagemaal. Aanrader om naar toe te gaan.

Het weer klaarde op en de zon kwam weer door. We reden richting een natuurgebied waar ik had gezien dat daar een uitkijktoren zou staan. Dat leek me leuk voor een wandeling en picknick. We wandelde eerst verkeerd, er staat namelijk nergens iets aangegeven. Helemaal niet erg, zo hadden we heerlijk wat kilometers in benen en zo zagen we van de andere kant in de verte iets staan wat wel op een uitkijktoren leek, daar moest het zijn. We wandelde eerst over het schelpenpad waarbij je op op het einde een prachtig stukje natuur met veel vogels tegenkomt. We wandelde terug en en sloegen linksaf het dijkje op, niet veel later doemde uitkijktoren Grutte Bekken voor ons op. Op de uittkijktoren staat een verrekijker waarmee je super ver kan kijken over de Lemster polders. We zagen de zeilboten langs zeilen en nadat we gepicknickt hadden keek manlief nog eens door de kijker waar hij meer richting het natuurgebied keek en ja hoor, een ree. Door de lens maakte ik een prachtig plaatje van deze beauty. We wandelde verder en kwamen aan bij een hek waar duidelijk staat dat je niet verder mag. Onder de dijk loopt het wandelpad weer terug naar het startpunt, ongeveer 2,5km is deze wandeling. Echt super leuk en een aanrader om te wandelen. 

De volgende dag was het echt nat. We reden langs verschillende dorpjes en genoten van het weidse uitzicht en het glooiende landschap van Súdwest-Fryslân te bieden heeft. We stopten in Joure bij het MAAKmuseum en daar maakte ik m`n eigen theezakje met herstthee, wel toepasselijk met de weersomstandigheden. Dit museum is vooral super leuk voor kinderen, ze mogen namelijk van alles zelf maken, van koffie tot boekenleggers en van een lichtje tot een eigen naamplaatje. Wij reden verder waar we, nu heel duidelijk aangegeven Vogelkijkpunt De Sondeler Leien tegenkwamen. We stapte uit de auto en hoorden me toch een lawaai. Stiekem een beetje bibberig waar dat geluid vandaan zou komen liepen we richting de uitkijkhut..naar links kijkend zagen we waar dat lawaai vandaan kwam. In de bomen zaten wel 20 reigers te kwebbelen met elkaar. Zo`n grappig gezicht die reigers in de bomen. Daarna liepen we verder om naar het vogelkijkpunt te wandelen. De website die ik hierboven gelinkt heb staat vol met vogelkijkpunten en je ziet gelijk prachtige natuurgebieden. Aanrader om deze website erbij te houden. 

De laatste dag, net voordat we naar huis zouden gaan wilde ik nog graag een vogelkijkhut bewonderen. We reden richting natuurgebied It Swin en zagen al een bordje staan met wandelroute. Je start de wandeling bij de wegwijzer op de Keamerlánswei (je auto mag je aan de kant van de weg parkeren). Je wandelt gelijk het natuurgebied in waarna je aan de rechts aanhoud de vogelkijkhut vind. Wij zagen daar een fuut met jongen, echt een prachtig gezicht en wederom waren wij de enige daar, echt genieten. Ook zagen we verschillende kleine kikkertjes en zelfs een waterhagedis. We wandelde verder het wandelbordje volgend, daarna sloegen we de eerste weg linksaf en kwamen we op de Waldwei die we naar links vervolgde, je wandelt tot je op een kruising komt met de Keamerlánswei, je slaat dan linksaf. Je komt dan de uitkijktoren tegen bij natuurgebied De Dollen, waar je niet mag wandelen, wel langs kan wandelen en ik zeg doen, want ik dacht op de uitkijktoren; `Wat is dat daar nou voor wits?` Inzoomen met de camera dacht ik lepelaars te zien, zou het echt? We wandelde verder en ja hoor, in de bocht, net voor het beginpunt stonden ze aan de waterkant. Zo gaaf. Lepelaars in Friesland. M`n dag kon niet meer stuk. Echt een aanrader om te wandelen. Deze wandelroute is ongeveer 3km, je kunt ook nog door wandelen waar wij gelijk naar links gegaan waren en op de Waldwei uitkwamen. Het wandelpad zal dan vanzelf naar links afbuigen, waar je op de Mardyk uit komt die je links vervolgt. Blijf links aanhouden in de bocht, je komt dan vanzelf op de Waldwei uit. Ik denk dat dit zo`n 4km is, het scheelt niet veel. Ik schrijf steeds `ik denk`, want ik heb m`n Strava niet overal aangehad, vandaar dat ik een schatting moet doen van de wandelkilometers, hihi! Het was echt vakantie, lekker genieten, zonder doelen!

De wandelingen in de natuurgebieden zijn allemaal van Staatsbosbeheer, helaas kon ik op hun website geen wandelroutes vinden, vandaar dat ik zelf wat in elkaar gezet heb met eigen ideeën. Nogmaals ze zijn echt de moeite waard om te bezoeken, `k ben er reuze enthousiast over! Oja, en houd de website met de vogelkijkhutten erbij voor meer natuurgebieden en leuke plekjes in de natuur.

Ik heb enorm genoten van de prachtige natuurgebieden in Súdwest-Fryslân. Benieuwd of jij ook wel eens op één van de natuurgebieden gewandeld hebt of dat je dat nu van plan bent?! Laat je het me weten in een reactie?!

Fijne dag!

Lieve-Groetjes,

Verie