Het is alweer een paar weken geleden dat we op een zaterdagmiddag naar Ouddorp reden om een strandwandeling te maken. Een strandwandeling stond al een poos hoog op m`n lijstje. Ik ben niet zo van het strand, helemaal niet in de zomer, maar in de herfst en wintermaanden geniet ik ervan. Het zand is dan niet zo mul en je hoeft niet persé halfnaakt langs het strand te paraderen. Het was rustig op het strand en dat maakten ook dat we echt genoten. De zee was onstuimig, de golven sloegen en rolden het strand op. De zon was geweldig, zo nu en dan kwam deze door de wolken heen waardoor er zo`n mooi licht scheen, magisch mooi.
Benieuwd naar meer?! Klik dan verder,..
Ouddorp, een dorp met veel herinneringen. Bijna elke zomer gingen we samen met m`n ouders naar Ouddorp. M`n ouders waren helemaal niet van buitenland-vakanties en dat hoefden ook niet, want dit was genieten. Elke avond krabben vangen bij het haventje, dat getippel op de vlonder haal ik nog steeds naar boven, zo`n leuke en gezellige activiteit. Het strand was ook favoriet, heel wat zandkastelen zijn er gebouwd. Om dan nu, jaren later weer terug te zijn in Ouddorp is al een uitje op zich. We reden langs de vakantiehuisjes waar we verbleven, genoten van een Zeeuwse bolus bij Bakker Achterhoek, uiteraard even langs de Mekkerstee, ook zo`n geweldige boerderij waar je nooit uitgekeken raakt.
En toen door naar het strand. Waar wij als enige onze auto parkeerden (parkeerplaats Groenedijk, gratis parkeren) en dat alleen al, vind ik heerlijk. Wetend dat het zo rustig is, en dat was het, we waren bijna alleen, de zee hoorde ik al van ver en wanneer je het laatste heuveltje oploopt en dan de eerste golven ziet, een magisch gevoel. Nadat we heerlijk richting de vuurtoren wandelden en weer terug (uiteraard over het strand) zocht ik mooie schatten om mee naar huis te nemen. Schelpen..dat blijft ook een favoriete activiteit.
Moe, maar voldaan kwamen we thuis, het is een hele reis, maar we hadden het er zeker voor over. Nadat ik de laatste foto maakte door even achterom te kijken, de zon onder te zien gaan, de voetstappen op het strand, kwam het gedicht in m`n gedachten:
`Ik droomde eens en zie
ik liep aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.
Ik zei toen "Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad..."
De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
Toen heb ik jou gedragen...`
Ontroerend mooi gedicht en met zo`n rijke boodschap, die wil ik je graag meegeven voor vandaag!
Fijne dag!
Lieve-Groetjes,
Verie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je een reactie achter laat!