Natuur-Avontuur: Wandelen over Laarzenpad Naardermeer,..

Vroeg in de morgen stapte ik in de auto richting Laarzenpad Naardermeer in Naarden. Dit pad stond al een poos op m`n wandellijst, maar ik had geen zin om m`n laarzen aan te trekken en omdat het zo warm en droog weer was, durfde ik het aan om op m`n sneakers te vertrekken. Goede keus! Ik wandelde over vlonderpaden door een bosrijke omgeving wat overging in weide. Er was een pad voor wandelaars gemaaid, dus ik wandelde letterlijk tussen het gras en de rietstengels in, die soms hoger dan mijn kruin kwamen. Zulke paadjes vind ik heel avontuurlijk en leuk. Er was een uitkijkpunt in m`n favoriete kleur blauw, midden in een soort van moeras waar ik super ver kon kijken (ik wil in de herfst terug, dan kan ik vast nog meer zien) en ik kocht bij een stalletje langs de weg, verse vlierbloesemsiroop. 

Benieuwd naar meer?! Klik dan verder,..

De wandeling starten in een weide met koeien. Niet zomaar koeien, grote zwarte brute koeien. Ik was super dankbaar dat ze totaal geen zin hadden in een bibberige, bange wandelaar, want ze stonden helemaal aan de andere kant lekker gras te smikkelen. Ik stapte wat harder als normaal, weg uit die weide, want stel dat ze zich bedachten. Br..ik stapte over een overstappunt en kwam zo op een heerlijk rustig paadje. Hier kon ik genieten van de koeien. Achter een slootje kon ik ze bewonderen. Ze waren prachtig, op een afstandje! Ik wandelde over een vlonderpad door een stukje bos. Doordat het goed begroeid was kon ik alleen maar op de vlonders lopen, waardoor ik als een soort gansje langs kwam. Ik moest goed kijken waar ik liep, anders verzwikte ik m`n enkel. Dus, je begrijpt, heel ontspannen is dit gedeelte niet echt. Ik kon ook niet goed om mij heen kijken, bang om te vallen of m`n enkel te verzwikken. Een ander nadeel op dit stukje was, muggen. Niet één, niet twee of drie, nee, tientallen die in mij wel een lekker hapje zagen. Op den duur zaten ze met z`n 10-en op mijn been. Helemaal klaar mee, pakte ik de insectenspray en spoot mezelf helemaal eronder. Ik vind dit verschrikkelijk, maar ik was de muggen wel kwijt. Die vlogen van schrik weg, op zoek naar een nieuw hapje. Voorzichtig wandelde ik verder.

Ik kwam uit het bos op een stukje open weide. In een andere weide zat een haasje, meestal als je dichterbij komt springen ze weg, deze bleef gewoon zitten. Heerlijk genietend van het zonnetje zat ze daar, later ging ze er zelfs bij liggen. Ik vind het fijn om op te merken dat dieren hun ding blijven doen en mij niet als een bedreiging zien. Het is namelijk hun plekje waar ik even kom kijken.

Ik was al lekker vroeg opgestaan, het zou warm worden en dan is wandelen niet prettig. Tenminste, dat vind ik. Wat er zo mooi is aan vroeg opstaan en wandelen, de dauw. De dauw zit op elk grassprietje, op elk bloemblaadje, zo mooi. De foto hieronder maakte ik close-up, ook maakte ik een foto waar je alleen maar glitters ziet van de weerspiegeling van water en zonlicht. Zo genieten. Ook aan m`n voeten was het heerlijk. Lekker verkoelend (toch geen waterdichte schoenen blijkbaar of moest ik hiervoor ook m`n laarzen aantrekken?) Ook in de weide vind je vlonderbruggetjes, steeds even stil staan om een kikkerconcert te beluisteren.

Ik kon doorlopen, maar ik zag op een bordje staan `uitkijkpunt` en ja dan is mijn interesse gewekt. Wederom over een vlonderpad liep ik een soort van moeras in, dit keer vond ik het wat spannend. Ik kon alleen vooruit en om terug te gaan, moest ik hetzelfde pad nemen. Bedenkend dat het pad aan weerszijde met water is en hoge rietstengels, maakte mij een beetje bibberig. Ik ben niet zo`n waterrat, dus als er nu wat gebeurde, nou ja, niet over nadenken en dat kon ook niet, want opeens zag ik wat moois oppiepen tussen het hoge riet. Een prachtig blauw huisje, zou dat? Is dat een uitkijkpunt? Ik had iets hoogs verwacht, maar nee, dit was het. Het huisje is super fotogeniek, doordat het allemaal heel begroeid was, moest ik m`n uiterste best doen. Daarom wil ik graag in de herfst/winter terug komen om nog eens te genieten van dit wandelpad en ja, dan MET laarzen aan, want het heet niet voor niks LAARZENpad. Oh, en Manlief bood zich vrijwillig aan, dus dan zeg ik uiteraard geen `nee`. In het huisje aangekomen had ik uitzicht over het water. Ik zag ganzen, eenden en heel veel vogeltjes. Ik kan wel uren hier zitten om te kijken. Ook hier vlogen libelle`s af en aan. Het valt me echt op dat er zoveel libelle`s zijn dit jaar, terwijl ik vlinders nauwelijks opmerk. Ze zijn er wel, maar ik heb het idee veel minder.

Ik wandelde verder door de weide, over vlonderbruggetjes en kwam uit bij koeien, op een veilige afstand en bij water. Die combinatie leek me wel voor een picknick. Ik haalde m`n kleedje uit de tas, schonk koud water met verse munt in m`n beker en genoot van een stukje koek. Heerlijk relax zo in m`n eentje..`k kwam wat hardlopers tegen, maar die waren druk met hun ademhalingscontrole, dus die zagen mij heel niet. Ik genoot van de omgeving. En opeens was daar moeder meerkoet met haar jong. Zo voor mij in het water. Jong zat op de kant en moeder meerkoet vulde het opengesperde mondje met van alles en nog wat. Zo lief en mooi om te zien. Ook een stel ganzen kwamen langs, vonden het zwemmen wel welletjes en liepen de kant op, om zo, recht achter elkaar de weide door te stampen. Zo`n grappig gezicht.

Ik kwam een reiger tegen die net een kikker in z`n bek had, spectaculair gezicht, je ziet de beentjes nog bungelen. Arme kikker, eerst een prachtige concert geven en dan is het over met z`n vrijheid. Niet veel later kwam ik een kraampje tegen langs de kant van de weg met verse producten. Zo was er vlierbloesemsiroop, aardbeienjam en nog wat, maar dat weet ik niet meer. Ik kocht een potje met vlierbloesemsiroop en drink nu elke dag een beker leeg. Een bijzondere smaak, maar wel super lekker en gezond! Ik vind zulke kraampjes super leuk en koop meestal wel wat, ook als aandenken aan een fijne, ontspannen wandeling. 

Bij het beginpunt van de wandeling aangekomen zie ik dat de grote, zwarte, brute koeien op de wandelroute wandelen. Een ouder echtpaar wandelt vol zelfvertrouwen richting de koeien en wandelen zo verder. Wauw, wat een kanjers. De koeien kijken ze vol bewondering na (tenminste, dat denk ik). Dus, dat moet ik de volgende keer doen wanneer ik zulk soort koeien zie, zelfvertrouwen kweken! Gelukkig hoef ik er zelf niet nog eens langs en kan ik zo m`n auto bereiken. Wat een heerlijke wandeling!

Ik heb enorm genoten van het prachtige Laarzenpad Naadermeer. Benieuwd of jij ook wel eens het Laarzenpad hebt gewandeld of dat je dat nu van plan bent?! Laat je het me weten in een reactie?!

Fijne dag!

Lieve-Groetjes,

Verie