Natuur- Avontuur: Klompenpad Vuylcopad in Schalkwijk,..

Het was een heerlijk herfstochtend toen ik in de auto stapte voor een vroege ochtendwandeling in Schalkwijk. Klompenpad Vuylcopad stond op de planning. De naam kan ik nog steeds niet uitspreken, maar wat heb ik genoten van deze wandeling. Heerlijk alleen, genieten van de natuur, Gods schepping en wat is die mooi! Het was mistig die ochtend, de zon kwam er door als een grote bal, echt zo mooi. Ik wandelde door weilanden, over dijkjes, vlonderpaden, heb mezelf naar de overkant gebracht met een trekpontje en heb gewandeld over een verdronken bos. Heel bijzonder, daar heb ik ook even gepicknickt om er langer van te kunnen genieten waarnaar ik m`n wandeling vervolgde langs de woontoren Vuylcop van de ridderhofstad en waarnaar het klompenpad is vernoemd. Voordat ik het wandelpad insloeg om naar het verdronken bos te wandelen zag ik familie Ree langs komen. Heerlijk in de vroege ochtend genieten van het malse gras.

Benieuwd naar meer? Klik dan verder,..

De auto parkeerde ik bij het pannenkoekenhuis in Schalkwijk en daar ging ik. Ik had die ochtend een sjaal omgedaan, maar in de auto had ik het warm, dus dacht h`m niet nodig te hebben. Oeps, er stond een best windje, dus het was wat fris. Stevig doorgewandeld, waardoor ik het snel warm kreeg. En warm kreeg ik het ook van het trekpontje. Ik moest h`m eerst ophalen van de andere kant, dit was geen grap, mennn, wat moest ik trekken! Vervolgens erop en mezelf naar de overkant gebracht. Uitkijken dat ik niet uitgleed op het vlonderpad, er lag een dun laagje dauw op, maar net genoeg om er onderuit te gaan en plons het water in te glijden. Gelukkig niet gebeurd, wilde je vast een foto van zien hé?! :)

Ik wandelde verder richting het verdronken bos. In het weiland op een paaltje zat een buizerd, op zoek naar z`n prooi. Wat een prachtige beesten zijn dat hé?! Niet veel later, net voordat ik het wandelpad in wilde slaan richting het verdronken bos zag ik familie Ree aan het ontbijt. Eerst vader, daarna kwam moeder ook uit de bosjes even kijken of er nog wat lekkers te halen viel. Ik kan hier echt waar, uren naar kijken, zo mooi, zo sierlijk en rank!

Ik wandelde over bruggetjes, hieronder zo`n mooi bruggetje met prachtig uitzicht. Inmiddels was de lucht zachtblauw geworden en wuifde de rietpluimen met de wind mee. Eerst dacht ik hier te gaan picknicken. Ik was hier alleen en het was zo stil en vredig. Toch wilde ik het verdronken bos zien en hoopte ik dat ik daar een mooi plekje kon bemachtigen voor een picknick. Inmiddels had ik ook wel zin in iets lekker warms. Ik neem meestal thee mee, maar in de herfst- en wintermaanden warme chocolademelk. Ik ben benieuwd, wat neem jij mee op je wandeling?

Aangekomen bij het verdronken bos hield ik even m`n adem in. Wauw, wat was dit gaaf, mooi en bijzonder om te zien. Ik had al heel wat beelden op Insta voorbij zien komen, maar zo met eigen ogen bewonderen is toch het mooiste wat er is. Zo bijzonder om al die boomstammen in het water te zien staan. Sommige zijn ook weer gaan groeien, er groeide hier en daar een groen takje uit de boomstam. Zo bijzonder om te zien. Precies over het verdronken bos ligt een vlonderpad. In het midden is er een plekje gemaakt waar je kunt zitten. Je raad het vast, dat deed ik. Een prachtplekje. Ik hoorde wat geplons naast me en keek eens goed. Best een beetje creepy was het, hihi! Ik zag een joekel van een vis en zo nu en dan namen ze een sprongetje in het water. Ze vonden het vast gezellig dat ik er was.

Weetje over het verdronken bos: In de jaren 80 van de vorige eeuw is hier een bos aangelegd. Dit bosperceel is bedijkt en staat in open verbinding met de Schalkwijkse Wetering. Het gebied doet ten tijde van overvloedige regenval dienst als waterberging. Omdat de bomen niet tegen een hoge waterstand kunnen, is een groot deel dood gegaan en zijn ze nu als staken in het water te zien. Het Verdronken Bos geeft een beeld van hoe het gebied er tijdens inundatie (geen idee wat dat is) uitgezien moet hebben, wanneer een laag water op het land de vijand op afstand moest houden (dat dus). Wonderlijk om te zien dat ze er vanuit gaan dat de bomen dood zijn, terwijl ik toch echt nieuw leven gezien heb. 

Ik wandelde verder over een lang recht stuk (best een beetje saai) en zag aan de rechterkant een huis staan waarop stond `Huys Vuylcop`, daar moest het klompenpad naar vernoemd zijn. De app vertelde me: De woontoren Vuylcop is één van de oudste gebouwen in Schalkwijk. Waarschijnlijk werd de woontoren in 1300 als versterkte boerderij gebouwd. In de loop van de eeuwen werden allerlei aanbouwen toegevoegd. Het kreeg hierdoor het uiterlijk van een kasteel. Het verhaal gaat dat Vuylcop slechte koop betekend. Dat zou wel eens kunnen kloppen, want in der loop der eeuwen is van het kasteel alleen de woontoren overgebleven. In de 20e eeuw is de toren gerestaureerd naar zijn oorspronkelijke middeleeuwse vorm. Gaaf om te weten hé?! Dat vind ik zo leuk aan klompenpaden, steeds wanneer je ergens langs loopt piept de app. Oftewel bij mij voel ik een trillertje. Ik bekijk overigens niet altijd deze weetjes wanneer ik aan het wandelen ben. Meestal doe ik dit vooraf en na die tijd. Het houd mij weer af van de fijne, ontspannen wandeling in de natuur. Net voordat ik de auto bereik zie ik langs de weg een gezellig stalletje met verse stoofpeertjes. Ik koop een zakje en bij thuiskomst maak ik heerlijk stoofpeertjes klaar. Een heerlijk herinnering aan het fijne en prachtige wandeling in Schalkwijk.

Ik ben benieuwd of jij ook wel eens het Klompenpad Vuylcopad hebt gewandeld of dat je dat nu van plan bent?! Laat je het me weten in een reactie?!

Fijne dag!

Lieve-Groetjes,

Verie