Natuur-Avontuur: Klompenpad Dorenweertsepad in Doorwerth,..

Met een beetje vorst aan de grond stapte ik in de auto op weg naar Doorwerth. Het zonnetje stond hoog aan de hemel en de lucht was strak blauw met hier en daar een schapenwolkje. Bij Kasteel Doorwerth aangekomen begon de wandeling over Klompenpad, Dorenweertsepad. Wat een belevenis en wat een leuk pad, echt weer één die op m`n favoriet-lijstje komt, als het Klompenpaden betreft. Het pad leidden mij langs het water, langs reusachtige koeien, die mij aankeken en leken te denken; `wat doe jij op ons terrein, je loopt maar om.` Waarbij een kalfje de daad bij het woord voegde (lees hoe dit afliep in dit blogbericht). Daarna begon de klim in de bergen, oftewel, ik had werkelijk het idee dat ik even in Zwitserland in de bergen liep. Een hele klim en dan naar beneden kijkend naar het water en de verschillende bergpaadjes. Nog een uitkijkpunt beklommen, die opeens in het bos opwelde en waar het uitzicht heeft op Kasteel Doorwerth. Echt genieten was dit!

Benieuwd naar meer?! Klik dan verder,..

Het parkeren ging vlotjes, er was namelijk om 8.00u in de morgen nog niemand te bekennen bij Kasteel Doorwerth. Ik had de hele parkeerplaats voor mezelf, hihi! Ik parkeerde naast het wandelpad en begon aan de wandeling. Vorig jaar wandelde ik een gedeelte van deze wandeling met m`n collega`s. Hierover schreef m`n collega een leuk blogbericht (klik hier: Blog en bewonder). Daarom wandelde ik een gedeelte van Klompenpad Dorenweertsepad niet en liep ik de 8km route. Ik bleef in en om het Kasteel Doorwerth, een belevenis opzich. Want ja, de wandeling startte heel lieflijk over groen terrein en eindigde in een weiland. Helemaal niet erg, ik houd van deze paadjes, alleen zag ik in de verte koeien staan. Niet zomaar koeien, hele grote, dikke, reusachtige koeien met hoornen. Daarbij liepen kalfjes, en mij is wel eens verteld, kijk dan extra goed uit. Maar goed, ik wandelde, en wandelde en kwam tot de ontdekking dat de boer netjes het wandelpad had afgezet, zodat ik (dacht ik) niet langs de koeien hoefden. Opgelucht haalde ik adem, totdat.. ik niet verder kon. De boer had een schrikdraadje gespannen en ja, daar moest ik overheen om het klompenpad te vervolgen. Inmiddels was ik dichtbij de koeien aangekomen en die keken, ja, die keken allemaal naar mij. Ik hoorde ze bijna denken: `weg jij, jij hoort hier niet.` Tja, en dan zit er één ding op, stoer doen, net of je niet bang bent. Hup ik over het schrikdraad heen, gelukkig had de boer een mooi opstapje gemaakt, zodat ik er goed overheen kon stappen en daar ging ik. M`n hart klopte in de keel, ik probeerde niet in de ogen van de koeien te kijken, maar bleef wel op ze letten, ze keken en keken en toen..saaaaaiiii, boring..ik was niet meer interessant. Hap, hap, smak, smak, gras is veeel lekkerder, laat ze maar lopen, dachten ze vast en ik liep, al wat meer zelfverzekerder tussen hen door. Ja, echt, ik denk dat ze drie stappen van me verwijderd waren, maar ik moest erdoor. Het volgende opstakel was een kalfje, in m`n hoofd bedenkend dat ik daar sowieso niet te dichtbij moest komen, liep ik met een grote boog (in hoeverre dit kon) om het kalfje heen. Het kalfje keek op en ik liep door. Opeens hoorde ik achter me, stamp, poot, stamp, poot. Ik keerde me om om te zien dat het kalfje (en ja, ik zeg kalfje, maar ook dit exemplaar had al hoornen) rende in een huppeltje naar mij toe. Ik stond stil, waarop het kalfje ook stil stond en liep zachtjes achteruit naar de overstap. Het kalfje keek me aan en dacht, denk ik; `saaaai, ze wil niet eens spelen` en begon weer met gras eten. Pff..nadat ik naast het overstapje stond aan de andere kant van het schrikdraad pufde ik even uit. M`n hart zat echt in m`n keel, maar..ik had het toch gedaan en vol zelfvertrouwen vervolgde ik m`n klompenpad-avontuur.

Ik liep de bergen in, een hele klim, wat was dit leuk! Ik was even bang dat het koud zou zijn zonder het zonnetje, maar ze scheen zo heerlijk fel, dat ze tussen de bladeren van de bomen door piepte. En ja, wat een bladeren heb ik gezien. Echt lente, alles komt uit, het prachtige groene bladerdek was fris groen en straalde in het zonlicht. Zo mooi. Over de bergweggetjes wandelde ik verder. Hier en daar zag ik iets wat op een watervalletje leek, maar veel stond droog (niet te verwachten na al die regen). Ik genoot met volle teugen van deze wandeling. Nadat ik wat verder het bos inwandelde, kwam ik meerder dorpsgenoten tegen die samen met de hond een wandelingetje maakte. Wel fijn, dat wandel je niet helemaal alleen, aangezien sommige stukken best afgelegen zijn. 

..en daar plopte dan opeens de uitkijktoren op. Geen hoge, dus deze durfde ik te nemen, met een prachtig uitzicht over Doorwerth en het Kasteel Doorwerth. Je ziet het kasteel net boven de bomen uitpiepen. Ik denk, wanneer je hier in de herfst/winter wandelt, je het kasteel helemaal kan zien. Het lag nu verscholen tussen de bomen verstopt. Ik wandelde verder en hoorde geritsel, ik keek naar rechts, totdat ik in m`n linkerooghoek iets zag rennen. Ik keek, en ja, daar rende een ree. Ik probeerde m`n camera te pakken, maar ze huppelde tussen de bomen door het mooie natuurgebied in. Wat een rijkdom heb je dan als ree, hé?! Heerlijk lijkt me. Onderweg kwam ik ook veel paarden tegen, uiteraard achter hekwerk, maar een mooi gezicht, als je een paardenliefhebber bent. ;)

Ik wandelde verder en kwam bij Kasteel Doorwerth uit. Ik had wel zin in iets lekkers en een rustmoment. Ik zocht een bankje, maar deze zijn, als je de vele omgevallen boomstammen in het bos niet meerekent schaars op de wandelroute. Ik wandelde een pad op waar ik in de verte iets zag wat leek op een bankje en jawel hoor en met nog mooi uitzicht op het kasteel ook. Hier streek ik neer voor wat lekkers en een kopje thee. Ondertussen genietend van de verschillende vogelgeluiden en een reiger die in het weiland heen en weer liep of ze een modeshow paradeerde. Ik keek om mij heen en zag de vele bloemen in de berm staan. Ik kon het niet laten en plukte een bermplukgelukje voor thuis in de vaas. Als herinnering aan een prachtige wandeling. 

Aangekomen bij Kasteel Doorwerth loopt de wandelroute zo over het erf (geen idee of je dit zo zegt) van het kasteel heen. Super gaaf, toch?! Ik wandelde over een prachtige ophaalbrug, door een fotogeniek poortje, zo de tuin in van het kasteel. Echt wat een genietmoment. Ik kan dan zo een dansje doen! Prachtige fruitbomen groeiden er met hun bloesembloemen. En ja het was druk. De meeste wandelaars kiezen er voor om de wandeling eerst door het kasteel te wandelen. Ik koos ervoor om het kasteel op het einde van de wandelroute te bezichtigen. Dan heb ik sowieso iets moois om naar uit te kijken, denk ik dan zo. Nou, en dat was het! Echt heel tof om hier te mogen wandelen!

Ik wandelde verder naar de andere kant en liep zo de poort van het kasteel weer uit over een prachtige, witte ophaalbrug. In het water waren waterhoentjes een nestje aan het maken en een reiger vloog net weg. Nadat ik nog een plaatje klikte van het kasteel zag ik een hekje waarop stond; `welkom in de moestuin`. Ik probeerde of het hekje open was en dat was zo. Ik stapte in een droom. Een prachtige moestuin met een wandelroute. Zo gaaf, hier wilde ik wel blijven. Je zou zo`n tuin maar mogen bijhouden, ik weet wel waar ik vrijwilliger wil worden. Echt geweldig! Ook heel inspirerend. 

Moe en ontzettend genietend van deze prachtige wandeling stapte ik in de auto. Wat een belevenis was dit en wat had ik genoten! Een geweldig mooi pad om te wandelen. Ik heb de wandelroute van 8km gewandeld, maar het hele pad is 14km, echt een aanrader om te wandelen, want op de 6km waar ik niet geweest ben, is ook zoveel moois te bewonderen en dat kan ik weten, doordat ik al eerder het pad voor een gedeelte gewandeld heb, het gedeelte die ik nu niet gewandeld heb. 

Ik heb enorm genoten van dit prachtige klompenpad. Benieuwd of jij ook wel eens het Klompenpad Dorenweertsepad hebt gewandeld of dat je dat nu van plan bent?! Laat je het me weten in een reactie?!

Fijne dag!

Lieve-Groetjes,

Verie